Journalisten in oorlogsgebieden

Er gebeurt een hoop in de wereld, en het is niet altijd even leuk. Denk bijvoorbeeld aan de bombardementen in Irak, en de vraag of er nou wel of niet op Syrië gebombardeerd moet worden. De Tweede Kamer debatteert en dan ook lustig op los.
Regelmatig is er een deskundige te gast bij PAUW om deze debatten van commentaar te voorzien. Denk hierbij aan Arnold Karskens, doorgewinterde oorlogsjournalist en verslaggever, en Tom Kleijn, Amerikadeskundige die prachtige reportages maakte over de oorlogen in Irak en Afghanistan. En dan heb je natuurlijk nog Jan Eikelboom en Hans Jaap Melissen. Stuk voor stuk professionals met verstand van zaken.

Nathalie Righton - via Lemniscaat.nl

Is het dan een mannenberoep? Nee. Journaliste Natalie Righton heeft drie jaar vanuit Afghanistan verslag gedaan voor de Volkskrant en is ook al meerdere keren te gast geweest bij Pauw&Witteman en ook al twee keer bij PAUW. Ze schreef ook een boek over haar tijd in Afghanistan, Duizend dagen extreem leven.

Dan is er ook nog Hanneke Chin-A-Fo. Zij begon als buitenlandredacteur en oorlogsverslaggever bij het NRC Handelsblad en deed ook enige tijd verslag vanuit Afghanistan.

Hanneke Chin-A-Fo - via LinkedIn.com

Er zijn natuurlijk meer vrouwelijke correspondenten in het Midden Oosten en de Arabische wereld geweest zoals Rena Netjes en Nicole Le Fever, maar de Arabische wereld is heus niet altijd in oorlog. Er waren genoeg andere gebeurtenissen voor hen om te verslaan. 
Dit is ook een goede gelegenheid om het belang van vrouwelijke oorlogsverslaggevers te onderstrepen. Zoals Kim Barker in 2011 schreef in de New York Times, zijn vrouwelijke verslaggevers in oorlogsgebieden nodig om het verhaal van vrouwen in een oorlog weer te geven. Oorlogsverslaggeving focust zich vaak op politieke en militaire gebeurtenissen, en uiteraard ook op het zeer van de gewone burger. Maar vrouwen komen er vaak het slechtst van af als slachtoffer van verkrachting, gedwongen (kind)huwelijken en slavernij. We hebben er allemaal over gehoord vanuit de berichtgeving over ISIS. Als vrouwelijke journalist heb je in streng-Islamistische landen toegang tot een laag van de bevolking waar een mannelijke journalist geen toegang tot heeft, namelijk de vrouwen. En hun verhaal is minstens zo interessant, pijnlijk en het vertellen waard als dat van alle anderen.

"Without female correspondents in war zones, the experiences of women there may be only a rumor."
(Kim Barker, New York Times)